
استفاده از عطر و ادکلن تاریخی بوده و در تمدنهای قدیمی و حتی در دوران قبل از تاریخ نوشتاری مورد استفاده قرار میگرفته است. در اسلام هم میراث قدیم عطر و ادکلن به دلیل عرفیت خاص آن برای برخی موارد، متعادل الحراره و….. باقی مانده است.
در اوایل سده ۱۴ میلادی، عطر به عنوان یک وسیله برای پوشیدنیها و محیط زندگی شروع به رواج کرد؛ عطر نخست از سال ۱۳۴۵ در ایتالیا ساخته شد و از سال ۱۳۹۷ در فرانسه خود را جا ساخت. اولین ادکلن مدرن در سال ۱۸۰۶ توسط ژان ماری فارینی آنتوآنی و دیگری در سال ۱۸۱۴ توسط استانیسلاس روسزایت ساخته شد. سپس در ۱۹۲۱ اسنس شنل توسط گابریل شنل به دنیا آمد. در دهه ۱۹۴۰، ادکلنهای مردانه به وجود آمدند و در دهه ۱۹۶۰، ادکلنهای معروفی مانند Eau Savage ، Dior و Aramis ظاهر شدهاند.
امروزه، ادکلن به عنوان یک وسیله برجسته شمرده میشود، که عطری متناسب با کسب و کار، شغل یا فصل بویایی خود را در معرض قرار میدهد. هر ساله برای ادکلنهای جدید و محبوب صدها میلیون دلار هزینه میشود.
استفاده از عطر در ایران به عنوان یک جزء از فرهنگ جامعه به دوران باستان باز میگردد. باستانشناسان ایرانی در باغهای قدیمی پارسیان علائمی از استفاده از عطر برای پوشش دادن بدن و در طول شبانه روز مییابند. همچنین عطر در مراسمات دینی و مذهبی ایران بسیار مهم استفاده میشد.
در دوران ساسانی، استفاده از عطر خصوصاً در قشر نجیب و اشرافی بومیان جایگاه خاصی داشت و به عنوان نشانه ثروت و قدرت استفاده میشد. در عصر اسلامی، استفاده از عطر در جامعه ایران به عنوان یک نشانه بهداشتی و نیز برای زیبایی و تقویت فرهنگ شخصی بسیار مهم و قابل توجه بود.
در دوران قاجار، لوازمی مانند سنگدانه، کمپرسورها و شیشه جدید بیشتر باعث شد تا آمادهسازی عطر و ادکلن دسترسی آسانتری پیدا کند. در دوران پهلوی نیز، صنایع ادکلنسازی و تولید عطر در ایران توسعه یافت و بیشتر مردم به استفاده از عطر اعتقاد داشتند.
اما با ورود به دهه ۱۹۷۰، شیفت نگرانیهایی مانند غلظت ترکیبات شیمیایی در عطر و ادکلن، تقلید بیش از حد از پایههای غربی و پست کردن تمرکز جامعه بر روی وضعیت سیاسی، تاثیر منفی بر صنعت عطرسازی در ایران گذاشت. امروزه با توجه به رونق استفاده از عطر و ادکلن در جامعه، صنعت عطرسازی در ایران به دوبارهاحیا شده و بسیاری از شرکتها ادکلنها و عطرهای سنتی و مدرن را تولید میکنند.
طراحی شیشه ادکلن از ابتدا تا امروز مسیر طولانی و پرفراز و نشیبی را طی کرده است. در دوران اولیه، شیشههای ادکلن بهصورت دستی و توسط صنعتگران ماهر ساخته میشدند و بیشتر جنبه تزئینی داشتند. در قرن نوزدهم، با ظهور صنعت شیشهگری مدرن، شکل و فرم بطریها متنوعتر شد و طراحان به سمت تولید بطریهای ظریف، شفاف و گاه با تزئینات طلایی یا نقرهای رفتند.
با گسترش بازار عطر در قرن بیستم، طراحی شیشه ادکلن دیگر فقط یک ظرف ساده نبود، بلکه به هویت بصری برند تبدیل شد. هر کمپانی سعی داشت تا با طراحی منحصربهفرد، پیام و احساس عطر خود را به تصویر بکشد. بطریهایی مانند Chanel No.5 یا Dior J’adore نمونههای برجستهای از طراحیهایی هستند که تبدیل به نماد برند شدند.
در دهههای ۱۹۲۰ تا ۱۹۶۰، همکاری بین عطرسازان و طراحان هنری رشد چشمگیری داشت. هنرمندان بزرگی همچون “رنه لالیک” با استفاده از هنر شیشهگری خود، بطریهای عطر را به آثار هنری تبدیل کردند. این همکاریها سبب شد ادکلنها نه تنها از نظر رایحه، بلکه از نظر ظاهری نیز ارزش کلکسیونی پیدا کنند.
طراحی شیشههای ادکلن همواره تحت تأثیر فرهنگها و مد زمانه بوده است. در دوران ویکتوریایی، بطریها ظریف و مجلل بودند، در حالی که در دهه ۱۹۸۰ طراحیها جسورانه و مدرن شدند. امروزه، بسیاری از برندها به سمت طراحیهای مینیمال و ساده رفتهاند که با ارزشهای مدرن مانند پایداری و اصالت هماهنگی بیشتری دارد.
در سالهای اخیر، پیشرفت تکنولوژی ساخت شیشه و استفاده از متریالهای جدید مانند کریستال، فلزات سبک و حتی مواد بازیافتی، انقلابی در صنعت بستهبندی ادکلن ایجاد کرده است. این تحولات نه تنها باعث افزایش دوام بطریها شده، بلکه به حفظ محیط زیست نیز کمک میکند.
امروزه، طراحی شیشه ادکلن به یکی از مهمترین عوامل موفقیت در بازار جهانی عطر تبدیل شده است. ترکیب هنر، فناوری و بازاریابی در این حوزه باعث شده تا هر بطری ادکلن داستانی منحصربهفرد از خلاقیت و ظرافت را روایت کند. در واقع، شیشه ادکلن امروز دیگر فقط یک ظرف نیست، بلکه بخشی از تجربهی احساسی و هنری مصرفکننده است.
از سال 1380 در حوزه صنعت بسته بندی با همكاری كارخانجات دارویی بهداشتی، صنعتی و آرایشی جهت تولید انواع ظروف با مواد اولیه از جنس شیشه، انواع پلاستیك (پت، پلی اتیلن، پلی کربنات آ بی اس و..)، انواع فلزات و ساخت قالبهای صنعتی نیمه خودكار و تمام خودكار فعالیت مفید جهت ارتقاء هر چه بیشتر كیفیت بسته بندی كالای ایرانی انجام دادیم.