ظروف دارو باید دارای چه ویژگی هایی باشد؟

ظروف دارو باید دارای چه ویژگی هایی باشد؟برای ویژگی های یک ظرف دارو، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

جنس:

با توجه به نوع داروی مورد استفاده، ظرف دارو باید از جنس مناسبی تهیه شده باشد که به دارو آسیب نرساند.

حجم مناسب:

حجم ظرف دارو نباید بسیار زیاد یا بسیار کم باشد که برای مصرف کننده ایجاد مشکل کند.

ایمنی:

ظرف دارو باید ایمنی کاملی در برابر نفوذ هوا، رطوبت، حشرات، باکتری‌ها و… داشته باشد تا دارو در شرایط خوبی نگهداری و برای استفاده آماده باشد.

نشت نکردن:

ظرف دارو باید بدون نشت به صورت کامل محافظت شود.

قابلیت باز و بسته شدن:

ظرف دارو باید دارای دربی با تنظیم مناسب برای باز و بسته کردن باشد.

نوشته های ساده‌ای که برروی ظرف دارای دارو قرار می‌گیرد، مانند نام دارو، جرعه، شیوه مصرف، تاریخ انقضا و ….

عدم نورگیری:

برخی داروها نباید با نور در تماس باشند، در اینصورت ظرف باید عدم نورگیری داشته باشد.

با توجه به موارد فوق لازم است محققان در تحقیقات خود در زمینه بسته بندی دارو به این مسائل توجه ویژه داشته باشند.

قابل شستشو:

در صورتی که ظرف دارو با دستمال شسته نشود، باید قابل شستشو با آب و مایعات شوینده باشد. همچنین باید ضدعفونی شونده باشد.

مقاومت در برابر شوک:

به دلیل حساسیت بیشتری که برخی داروها به شوک دارند، باید ظرف دارو دارای مقاومت کافی در برابر ضربه و شوک باشد.

انعطاف پذیری:

ظرف دارو باید انعطاف پذیری کافی داشته باشد تا بتواند حوله بگیرد. همچنین برای قراردادن در محافظ دارو، باید انعطاف پذیری وجود داشته باشد.

استفاده مجدد:

برخی از ظروف دارو دوباره قابل استفاده هستند. این امر حاکی از آن است که ظرف دارو باید از جنس مقاوم باشد که بارهای متعدد قابل استفاده باشد.

کارد ساده:

ظرف دارو باید دارای کاردی ساده باشد تا به سادگی قابل استفاده باشد. کاردی ساده که برای بیمارانی که از مشکلات جسمی رنج می‌برند، کاربردی است.

در مورد شیوه ذخیره سازی و نگهداری ظرف دارو نیز باید به چند نکته توجه داشت:

محل نگهداری:

داروهایی که نیاز به نگهداری در یخچال دارند، باید در قسمت یخچال قرار گرفته و تحت شرایط مخصوص نگهداری گردند. پس از باز کردن بسته دارو، باید ظرف دارو باز و به سرعت استفاده شود.

دمای متناسب:

هر دوز دارو دارای دمای مناسب است. نگهداری دارو در دمای پایین‌تر یا بالاتر از مقدار مشخص، باعث افت کیفیت دارو می‌شود. پس از مصرف دارو، باید آن را در دمای مناسب نگه داشت.

نورگیری:

داروهایی که نباید با نور در تماس باشند، باید در محیطی کاملا تاریک نگهداری شوند.

ظروف شفاف:

برخی از داروها نباید با نور در تماس باشند. ظروف شفاف نیز باعث آسیب پذیری بیشتر دارو می‌شوند. برای این که از تماس دارو با نور جلوگیری شود، باید از ظروف تاریک استفاده کرد.

عدم تماس با اتلاف:

اگر ظرف دارو با گاز مضر، گرد و غبار و یا با مواد شیمیایی در تماس باشد، داروی داخل آن دامنه مشخصی از آسیب هایی که ممکن است در آینده وارد شود را تجربه خواهد کرد.

مهر شده با تاریخ انقضای مناسب:

هر ظرف دارو باید مهر شده با تاریخ انقضای مناسب باشد تا از قراردادن دارو با تاریخ انقضای گذشته در بسته دارو جلوگیری شود.

نگهداری در محل دسترسی ندارند:

دسترسی کودکان و جانوران به داروها بسیار خطرناک است. بنابراین، ظروف دارو را در محل‌هایی نگهداری کنید که برای کودکان و جانوران دسترسی ناممکن باشد.

نهایتا نکته پایانی آن است که برای دنبال کردن همه این مراحل، محققان باید برای عثمان [ایمنی ظرف] و بنا به نیاز اقتصادی، تلاش کنند تا حداقل فاکتور یا نکته مربوط به بسته بندی دارو را از دست ندهند.

نکته آخر این است که بیشترین توجه برای بسته بندی دارو باید به ایمنی بیمار و اصالت دارو اختصاص داده شود. محققان و تولید کنندگان باید در هر زمان محصولاتشان را با بالاترین استانداردهای بسته بندی و همچنین قوانین مربوطه تطبیق دهند.